สีแท่ง??

ตั้งหัวข้อชวนงง เพราะกำลังจะพูดถึงสีที่ชวนให้งงกับชื่อของมัน

ฝรั่งเรียก pastel ศิลปินไทย ครูศิลปะจะเรียกว่าสีชอล์ค

แต่ราชบัณฑิตกำหนดพจนานุกรมศัพท์ศิลปะให้ใช้

"สีแท่ง"

(อ่านให้ดีนะครับ สีแท่ง ไม่ใช่ สีเท่ง)

งงมั้ยครับกับชื่อของมัน

เอาเป็นว่าขอใช้ทับศัพท์ฝรั่งไปก่อนคือ สีพาสเทล ก็แล้วกัน เพราะถ้าจะว่ากันเฉพาะชื่อคงต้องลากยาวแน่

สีพาสเทลมีลักษณะเป็นแท่งคล้ายชอล์ค ด้วยเหตุนี้มั้งเราจึงเรียกสีชอล์ค

ส่วนผสมของมันคือ ผงสีบดละเอียด ผสมกับกาว อารลบิค และกาวทรากาแคนต์ (arabic and gum tragacanth) และผงชอล์คหรือผงยิปซัมเพื่อให้เนื้อร่วน ไม่แข็งเกินไป

มีทั้งลักษณะแท่งเหลี่ยม กลม และเป็นดินสอ

แบ่งเป็นสามเกรดคือ แบบนุ่ม ปานกลาง และแข็ง ใช้งานต่างกันไป แบบนุ่มใช้ลงสี แบบแข็งใช้ตัดเส้น สีแบบกลางๆ มึงลองใช้ไปเหอะขี้เกียจอธิบาย

อ้อ..มีอีกแบบที่เถียงกันไม่จบในวงการประกวดงานศิลปะนักเรียน คือ oil pastel เพราะไม่รู้จะสื่อสารยังไง บางคนเรียก สีเทียนน้ำมัน บางคนเรียกสีชอล์ค เอาไงไปตกลงเอาเองก้อแล้วกัน

วิธีการระบายใช้วิธีทั้ง ร่างด้วยเส้น ปาดด้วยสันแท่ง และเกลี่ยด้วยปลายยาง เพื่อให้แสงเงานุ่มนวล

ศิลปินบางคนใช้เทคนิคผสม เช่นเดอกาส์ ใช้เทคนิคโมโนพริ้นต์กับสีพาสเทล

ส่วนจะวาดบนกระดาษที่มีพื้นผิวหยาบ เพื่อให้ผงสีเกาะผิวกระดาษ

ฝรั่งมันเรียกกระดาษผิวฟัน tooth surface ฟังดูทะแม่งชอบกล

และนิยมวาดบนกระดาษสีพื้น tinted colour

ในวงการศิลปะก็เถียงกันไม่จบเหมือนกันว่า ภาพสีพาสเทลควรจัดเป็นงานจิตรกรรมหรืองานวาดเส้น

อันนี้ขึ้นอยู่กับลักษณะงาน ลองดูตัวอย่างงานระดับมาสเตอร์พิสของโลกสองชิ้น

ชิ้นแรกเป็นภาพ self portrait ของจอห์น แบบทิส ชาร์แดง ชิ้นนี้น่าจะจัดอยู่ในหมวดจิตรกรรม

ส่วนอีกชิ้นเป็นภาพผู้หญิงอาบน้ำของ เดอกาส์ ศิลปินอิมเพรสชั่นนิสม์ ที่เขาจัดว่าเป็นงานดรออิ้ง เพราะเน้นเทคนิคลากเป็นเส้นเด่นกว่าการใช้สี

ส่วนภาพสุดท้ายเป็นภาพสเก็ตช์ที่กูวาดเอง บนกระดาษแผ่นเรียบแปดสิบปอนด์ธรรมดา

เอามาลงให้ดูเพื่อยืนยันว่า ไม่ใช่เก่งแต่ฝอยอย่างเดียว ยังพอวาดได้บ้าง